Türkiye’de tarihini bilmiyorum ama bir çok sergi toplatıldı, karşı çıkıldı, veya çok fazla tepki almış olsa da dimdik ayakta durdu. Bu sergileri hiç beğenmeyen veya tam tersi çok beğenen de oldu. Yani içinde sanatsal bir faaliyet geçen herhangi bir şeyi toplumun her kesimine ulaşamayacağı appacık ortada.  Böyle bir konuda da IFOD ‘un da başına talihsiz bir olay geldi.

Sergiden kısaca bahsetmek gerekir ise, IFOD’un geleneksel sergiler adı altında düzenlediği 18. sergi. “AYKIRI” konusu da daha önce de olduğu gibi ifod üyelerinin karar birliği ile seçildi. Jüri üyeleri de yine IFOD üyelerinden oluşuyor. Tamamen kendilerine ait bir sergi. Bu serginin sergilenme yeri de Izmir Sanat galerisi, Belediye ile IFOD’un karşılıklı yazışmaları ve onay almaları sonucu yer belirlendi.

Sergi açıldı, insanlar izlemeye başladılar. Eleştirenler oldu, beğenenler oldu, her toplumda olduğu gibi medeniyet seviyesinden bi haber saldırmalar sataşmalar oldu. Sineye çekildi edildi vs. Bunlar zaten her zaman olanlardı.  Bunların dışında aslında üstü kapalı farklı bişey oldu.  Bunca zamandır Türkiye’nin sosyal ve fikir olarak en açık ve en önde giden İzmir’inde çok ani bir geri adım atıldı. Gelen baskıların önünde dik durmak, savunmak ve geri çekilmemek gerekirken, el pençe bir tavır sergilendi. İsmi “AYKIRI” olan bir sergi aykırı olduğu için engellendi. Bi nevi salyangoz tezgahları toplandı veya toplatıldı.

Medyada tabi ki bu şekilde yer almaz iken, fotoğraf toplulukları tarafından sansür olarak nitelendirildi. Belki bir şekilde sansürdü ancak asıl fikir sansürden öteye önüne baritkat kurmaktı. Ve İzmir bu barikatı aşamadı. Sınıfta kaldı. Sergi salonunun yakılmasından farklı değildi. İçeriği, niteliği, büyüklüğü, küçüklüğü değil, bir fikrin yok edilmesi aslında çok güzel bi şekilde gözler önüne serildi. ve sergi toplatıldı, hatırladığım kadarı ile sonra başka yerlerde sergilendi.

Ve İzmir bunu yuttu. İzmir sesini duyurmadı, bu açık fikrine sahip çıkmadı. Beğenmese de onu korumalıydı, yok etmemeliydi. Fikrin var olmasına yardımcı olmalıydı. Gerici düşünmemeliydi. Eline tutuşturulan doğu treni biletini yırtmalıydı.

Artık ne o fotoğraflar bir kamu sergi salonunda sergilenecek, ne de İzmir bunu umursayacak.